Rakının o eşssiz kokusu bıyıklarımın üzerindeyken,sen hâlâ benim burnumun ucunda güzel güzel kokan bir karanfil çiçeği gibisin.Bir o kadar güzel ve narin çehrene kavrayıp ,bakarım diye korkarım.Ben burda yanlızlığımla baş başa iken sen şimdi çevrendekilere gülücükler saçarak mutlu olabilirsin...
Sorarım kendime o yıkık şehirlerden tekrardan nasıl güzel şehirler oluşturabiliyorlar diye . Bir gün eminim biri
çıkıp bu harabe yeri güzelliklerle donatıcak.İşte o gün o harabe şehirden eskiye dair hiçbir hatıra kalmayabilir...
Biri o yıkık şehri olgunlaştıracak o zaman korkarım ki olgunlaştıktan sonra çevresindekileri kaybetmesin.İnanıyorum böyle birşey olmıyacak ama olursa da o şehir artık kendi olmaktan çıkmış demektir
diyebiliriz.İnsan bazı olayları aklından silmeyi düşünür ,işte bu yüzdendir ki o harabe şehirde değiştirilmek istenenler değişsin diye insan kendini kaybetmemelidir ve özverili olmalıdır.
SUAT KARAKOÇ
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder